"Κι αν έρθουν χρόνια δίσεχτα καταραμένα χρόνια
κι αγάλια αγάλια αχάριστος ξεγελασμένος κόσμος [...]"
Στις 29 Οκτωβρίου , ένα από τα εμβληματικότερα ποιήματα του Κωστή Παλαμά - μεστό νοημάτων και επίκαιρο όσο ποτέ - ζωντάνεψε μέσα από τις μελωδίες της Πηγής Λυκούδη.
Όπως η ίδια η συνθέτις σημείωσε προλογίζοντας το έργο, αναμετρήθηκε με αυτή της τη σύνθεση για μια δεκαετία και όπως φάνηκε απο το χειροκρότημα και τη χαρά του κοινού στο κατάμεστο "Θέατρον" του Ελληνικού Κόσμου, το αποτέλεσμα σίγουρα τη δικαίωσε, κατατάσσοντάς τη στις σημαντικότερες Ελληνίδες δημιουργούς.
Σημαντικές προσωπικότητες της τέχνης και του πολιτισμού παρακολούθησαν την παράσταση, μεταξύ των οποίων ο συνθέτης Θάνος Μικρούτσικος, η δημοσιογράφος Ματρώνη Δικαιάκου και πολλές ακόμα εκλεκτές παρουσίες που απόλαυσαν αυτή την ξεχωριστή μουσική στιγμή.
"Ένιωσα την ψυχή μου να χορεύει...!", μου αποκάλυψε ο αδελφός μου στο τέλος της συναυλίας. Τότε κατάλαβα ότι το έργο καταξιώθηκε στη συνείδηση όλου του κοινού χωρίς δεύτερη σκέψη, όπως συμβαίνει με όλα τα σπουδαία έργα. Οι εξαιρετικές ερμηνείες, η μοναδική απαγγελία και κυρίως το πάθος της Λυκούδη παίζοντας πιάνο, αποζημίωσαν άπαντες!
Από όλες τις μελωδίες στις οποίες συμμετείχαν και παραδοσιακά μουσικά όργανα, γευόσουν και απολάμβανες την Ελλάδα σε όλες τις διαστάσεις. Όπως το εξέλαβα εγώ, το έργο νοηματικά χωρίζεται σε δυο μέρη. Το πρώτο ήταν ένα εγκώμιο για τις χάρες της Θεάς Αθηνάς , ενώ το δεύτερο μέρος αναφερόταν στην καλοτυχία της Αθήνας αλλά και ολόκληρης της Ελλάδας να έχουν μια τέτοια προστάτιδα. Προσωπικά, ξεχώρισα το Ορατόριο του ΣΤ´ άσματος ενώ συνολικά το έργο απέπνεε μια θεατρικότητα, δίνοντας την αίσθηση μια σπονδυλωτής σύνθεσης με στοιχεία αρχαίου δράματος αλλά και Ομηρικών Ύμνων. Και αυτά τα στοιχεία έδωσαν στο έργο διαχρονικότητα.
Ένα μεγάλο συν σε όλη τη συναυλία ήταν η προσφορά του προγράμματος της παράστασης όπου περιέχονταν ολόκληρος ο "Ύμνος", σημαντικά ιστορικά ντοκουμέντα αλλά και προλογικά σημειώματα από την συνθέτιδα, τον Πρύτανη του ΕΚΠΑ, καθώς και κατατοπιστικά κείμενα γύρω από το έργο και την προσωπικότητα του Παλαμά, τα οποία επιμελήθηκε η κ. Ελένη Πολίτου-Μαρμαρινού, ομότιμη καθηγήτρια του Τμήματος Φιλολογίας του πρώτου πανεπιστημίου της χώρας. Δεν πρέπει να ξεχάσουμε πως την επιμέλεια της παράστασης είχε η εικαστικός Διοχάντη.
Νομίζω ότι είμαι ανάξιος να μιλήσω για ένα τόσο σπουδαίο και δύσκολο έργο. Δεν νομίζω οτι μπορώ να σας περιγράψω αυτό που συνέβη εκείνο το βράδυ παρά μόνο μέσα από δυο λεπτομέρειες: Αν και όλοι ακούγαμε το έργο για πρώτη φορά, οι περισσότεροι σιγοψυθίριζαν τη μελωδία του ακόμη και κατά τη διάρκεια της παράστασης (ομολογώ ότι το κοινό ήταν ενθουσιασμένο), ενώ παίρνοντας το δρόμο της επιστροφής όλοι σιγοτραγουδούσαν "Χαρά σ´ Εσέ χώρα λευκή και χώρα ευτυχισμένη!"
Είμαι πεπεισμένος ότι οι στίχοι του Παλαμά δε θα μπορούσαν να αποδοθούν μελωδικότερα και αρτιότερα απ' ότι κατάφερε η συγκεκριμένη μουσική σύμπραξη. Είμαι περήφανος που το έζησα!
Συγχαρητήρια στον μαέστρο, στη χορωδία, στους μουσικούς, στους ερμηνευτές. Συγχαρητήρια στην κ. Λυκούδη. Συγχαρητήρια σε όσους συνέβαλαν ώστε να έχουμε αυτή την ξεχωριστή, προσωπική και συλλογική εμπειρία.
Υ.Γ: Δε χρειάζεται βεβαίως να πω ότι περιμένω πως και πως να κυκλοφορήσει αυτό το έργο σε cd για να πάρει τη θέση του στη βιβλιοθήκη μου, δίπλα στους υπόλοιπους μεγάλους Έλληνες συνθέτες!
Δ. Π. Λεόντιος για το eikonasoueimai.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου